آنچه در این مقاله می خوانید
علائم جنین پسر: باورها و واقعیتهای علمی
کنجکاوی در مورد جنسیت جنین از لحظه آغاز بارداری، یکی از دغدغههای شیرین و رایج برای بسیاری از والدین است. پیش از آنکه سونوگرافی بتواند جنسیت را تشخیص دهد، بسیاری از زوجها به دنبال نشانهها یا “علائم” خاصی در بدن مادر میگردند تا شاید بتوانند حدسی درباره دختر یا پسر بودن فرزندشان بزنند. در طول تاریخ، باورهای عامیانهی زیادی در این زمینه شکل گرفته است. در این مقاله، به بررسی این “علائم” رایج برای جنین پسر و تفاوت آنها با روشهای علمی میپردازیم.باورهای رایج و علائم غیرعلمی جنین پسر
باید تأکید کرد که هیچ یک از علائم زیر، مبنای علمی برای تعیین جنسیت جنین ندارند و تنها بر پایه تجربیات شخصی یا افسانههای قدیمی شکل گرفتهاند. این تغییرات بیشتر ناشی از نوسانات هورمونی در بدن مادر و ویژگیهای فردی هر بارداری هستند، نه جنسیت جنین.- شکل شکم مادر: یکی از رایجترین باورها این است که اگر شکم مادر به سمت جلو و پایین متمایل باشد و ظاهری شبیه توپ بسکتبال داشته باشد، جنین پسر است. در مقابل، شکم گردتر و پهنتر که به پهلوها گسترش مییابد، به جنین دختر نسبت داده میشود.
- شدت تهوع صبحگاهی: برخی معتقدند مادرانی که تهوع صبحگاهی کمتری را تجربه میکنند یا اصلاً تهوع ندارند، فرزند پسر در راه دارند.
- ویار غذایی: باوری وجود دارد که تمایل شدید به غذاهای شور، ترش، یا سرشار از پروتئین (مانند گوشت و پنیر)، نشانهای از داشتن جنین پسر است.
- ضربان قلب جنین: در برخی تبادل نظرها شنیده میشود که اگر ضربان قلب جنین در سونوگرافی کمتر از ۱۴۰ ضربه در دقیقه باشد، جنین پسر است.
- ظاهر پوست و موی مادر: برخی مادران تجربه میکنند که در بارداری پسر، پوستشان خشکتر یا موهایشان براقتر میشود.
- سردی پاها یا ورم: احساس سرمای بیشتر در پاها یا ورم دست و پا گاهی اوقات به عنوان علامت جنین پسر ذکر میشود.
- تغییرات خلقی: برخی بر این باورند که مادرانی که در بارداری پسر، آرامتر هستند و کمتر دچار نوسانات خلقی میشوند.
- افزایش وزن مادر: در باورهای عامیانه، افزایش وزن در ناحیه شکم و جلو به جنین پسر و افزایش وزن در رانها و باسن به جنین دختر نسبت داده میشود.
- رشد موی بدن: افزایش رشد مو در نواحی مختلف بدن مانند پاها یا دستها، از جمله علائمی است که برخی آن را به جنین پسر مرتبط میدانند.
علائم قطعی جنین پسر: روشهای علمی و دقیق
تنها راههای قابل اعتماد برای دانستن جنسیت جنین، روشهای پزشکی هستند که بر پایه ژنتیک یا مشاهده مستقیم اندامهای تناسلی جنین استوارند. این روشها میتوانند جنسیت را با دقت بسیار بالا تشخیص دهند:- سونوگرافی (Ultrasound):
- نحوه تشخیص: سونوگرافیست با استفاده از امواج صوتی، تصاویری از جنین ایجاد میکند و به دنبال مشاهده اندامهای تناسلی خارجی جنین میگردد. در جنین پسر، وجود آلت تناسلی و کیسه بیضه قابل رؤیت است.
- زمان انجام: معمولاً از هفته ۱۸ تا ۲۲ بارداری (در سونوگرافی آنومالی) اندامهای تناسلی جنین به اندازه کافی تکامل یافته و قابل تشخیص هستند. در برخی موارد و با وضعیت مناسب جنین، ممکن است کمی زودتر (حدود هفته ۱۴ تا ۱۶) نیز امکانپذیر باشد، اما دقت در هفتههای ۱۸-۲۲ بالاتر است.
- دقت: در صورت مشاهده واضح اندامها و همکاری جنین، دقت سونوگرافی در تعیین جنسیت بسیار بالا (بالای ۹۵-۹۸ درصد) است.
- آزمایش خون مادر (NIPT – Non-invasive Prenatal Testing):
- نحوه تشخیص: این آزمایش خون، قطعات کوچکی از DNA جنینی که در جریان خون مادر در گردش است را بررسی میکند. با شناسایی کروموزوم Y در این DNA، میتوان با دقت بسیار بالایی (نزدیک به ۹۹ درصد) تشخیص داد که جنین پسر است.
- زمان انجام: NIPT معمولاً از هفته ۹ یا ۱۰ بارداری قابل انجام است و بسیار زودتر از سونوگرافی میتواند جنسیت را مشخص کند.
- هدف اصلی: اگرچه NIPT در تعیین جنسیت دقیق است، اما هدف اصلی آن غربالگری برای سندرم داون و سایر ناهنجاریهای کروموزومی شایع است و تعیین جنسیت یک یافته جانبی این آزمایش محسوب میشود.
- روشهای تهاجمی (آمنیوسنتز و CVS – Chorionic Villus Sampling):
- نحوه تشخیص: این روشها شامل نمونهبرداری از بافت جفت (CVS) یا مایع آمنیوتیک (آمنیوسنتز) هستند. نمونههای گرفته شده برای بررسی کروموزومهای جنین به آزمایشگاه فرستاده میشوند. شناسایی کروموزوم Y در کاریوتایپ، جنسیت جنین پسر را با دقت ۱۰۰ درصد تأیید میکند.
- زمان انجام: CVS معمولاً بین هفتههای ۱۰ تا ۱۳ و آمنیوسنتز بین هفتههای ۱۵ تا ۲۰ بارداری انجام میشود.
- ملاحظه مهم: این روشها تهاجمی بوده و با ریسک جزئی سقط جنین همراه هستند. به همین دلیل، هرگز صرفاً برای تعیین جنسیت جنین انجام نمیشوند، بلکه فقط در مواردی که ضرورت پزشکی برای تشخیص بیماریهای ژنتیکی یا کروموزومی وجود داشته باشد، توصیه میگردند.